z serii: (bez?)SENSOWNA SZKOŁA

cyfrowe lenistwo  (digital laziness) i ,,gnicie mózgu" ( brainrot)

cyfrowe lenistwo (digital laziness) i ,,gnicie mózgu" ( brainrot)

z cyklu: (bez?)SENSOWNA SZKOŁA

Blisko piętnaście lat temu prof. Klus-Stańska rozważając trudności ograniczające możliwości implementacji niezbędnych zmian w polskiej szkole zauważyła, że: Najsilniejszą i najtrudniejszą do pokonania okazywała się charakteryzująca nauczycieli głęboka niewiara, że w szkole można cokolwiek zmienić, a zwłaszcza, że można odejść od technologicznego myślenia o celach nauczania i ich instrumentalnej realizacji. 

Skoncentrowani na przeszkodach i ograniczeniach, nieufni wobec kolegów – innowatorów, hamują konstrukcje myślenia o edukacji. Trzymamy się założeń, że musi być jak musi. I żadne dowody realizowane z radosnym skutkiem i przynoszące liczne sukcesy oraz powody do satysfakcji, jakie można zaobserwować w wielu szkołach i w pracy wielu nauczycieli – nie są tego typu przekonać w żaden sposób odmienić.


Przegania nas sztuczna inteligencja. Podporządkowuje sobie tradycyjną szkołę, bo lepiej sobie radzi z powtarzanie wciąż tego samego, formułowaniem powtarzalnych wniosków i zaznaczaniem tylko właściwych odpowiedzi. Mogłaby co prawda mieć kłopot z niebanalnym podejściem do tematu, kreatywnym rozwiązywaniem problemów a nawet z krytycznym myśleniem, ale... tego się zbyt często od uczniów nie wymaga.

Dopada nas cyfrowe lenistwo - digital laziness. Anglojęzycznym Słowem Roku 2024 zostaje „brainrot” – w dosłownym tłumaczeniu „gnicie mózgu” -a według definicji Oxford English Dictionary „pogorszenie stanu psychicznego lub intelektualnego, zwłaszcza w wynik nadmiernej konsumpcji treści (głównie internetowych), które uznaje się za trywialne lub niewymagające wysiłku intelektualnego”. Internetowy słownik języka polskiego tłumaczy ten wyraz jako „określenie treści kulturowych i stylu komunikacyjnego, tworzonych przez młodych użytkowników TikToka, którzy należą głównie do pokolenia Alfa i są nieustannie podłączeni do mediów społecznościowych”.


Nie poszukujemy nowych rozwiązań. Skupiamy się na narzekaniu na kolejne pokolenia, które przychodzą do szkoły. Odrzucamy konieczność zmiany. Nieuchronnie dajemy się w edukacji wypierać przez programy komputerowe. Tkwimy w przeszłości. Pomijamy wyzwania teraźniejszości.

No future!

 

za: Edukacja Szkoły i wyzwolenia człowieka (7 grudnia 2024)